Карах колело по главния път от с. Нови Хан към град Елин Пелин. Въртях педалите под водата, която е минала през всевъзможни полета, храсти, дерета, тини и блата. Точно там течението беше най-голямо. Не можех да продължа. Беше ме страх да не ме повлече към завода. Бях до кръста във вода и се подпирах на колелото. Малко по-вляво от бариерата имаше една кола на която й се виждаше само тавана. Алармата и свиреше едвам, едвам. Явно вече акумулаторът и умираше... Нито бариерата, нито знака са могли да помогнат :(.
Карах колело по главния път от с. Нови Хан към град Елин Пелин. Въртях педалите под водата, която е минала през всевъзможни полета, храсти, дерета, тини и блата. Точно там течението беше най-голямо. Не можех да продължа. Беше ме страх да не ме повлече към завода. Бях до кръста във вода и се подпирах на колелото. Малко по-вляво от бариерата имаше една кола на която й се виждаше само тавана. Алармата и свиреше едвам, едвам. Явно вече акумулаторът и умираше... Нито бариерата, нито знака са могли да помогнат :(.